|
Voormalige Meester van de Nimatullahi Orde
Dr. Javad Nurbakhsh12/10/1926 – 10/10/2008
Dr. Nurbakhsh werd geboren in Kerman op 10 december 1926, door de soefi's liefkozend de "hoofdstad van spirituele armoede" genoemd. |
|
Shah Nimatullah, de stichter van de orde die zijn naam draagt, noemde het het 'hart van het universum'. Nurbakhsh stamde af van Shaykh Kamal ad-Din Nurbakhsh, een van de vooraanstaande Shaykhs van de Nurbakhshi Soefi-orde, boven wiens graf het huidige soefi-centrum in Kerman werd gebouwd.
Na een wonderbaarlijk vroeg leven begon hij zijn professionele carrière als arts op 26-jarige leeftijd toen hij hoofd werd van een plaatselijk ziekenhuis in de zuidoostelijke stad Bam, Iran. Het jaar daarop, 1953, volgde hij zijn meester, Munes 'Ali Shah Zo'r-Riyasateyn, op als meester van de Nimatullahi Soefi-orde, met de soefi-bijnaam van Nur' Ali Shah. Na een termijn van dienen van de bevolking van Bam, werd hij overgeplaatst naar Teheran, waar hij zijn intrek nam in het kleine soefi-centrum in de binnenstad van Shahpur Square. Dit werd het centrum van een soefi-opwekking in Iran en trok ook westerse zoekers en geleerden van over de hele wereld aan.
Hij verliet Teheran in 1979 en na veel reizen in de Verenigde Staten, vestigde hij zich in 1986 in Engeland en keerde nooit terug naar Iran, waar de Orde blijft bloeien ondanks officiële pogingen om de geest van Iraanse soefi's te ontkennen. Hij personifieerde zelf het soefileven en diende de mensheid in nederigheid en liefde. Naast zijn rol als soefimeester, was hij een pionier in het ontwikkelen en opzetten van moderne psychiatrische praktijken en faciliteiten in zijn geboorteland Iran.
Door zijn onvermoeibare energie zette Dr. Nurbakhsh de grootste renaissance van de Nimatullahi Soefi-orde in gang sinds het werk van de oprichter, Shah Nimatullah Wali in de 15e eeuw. Zijn leringen hebben een enorme aanhang aangetrokken van elk ras, ethos, geloofsovertuiging en nationale afkomst, en inspireerden een manier van liefdevolle vriendelijkheid en dienstbaarheid aan de mensheid volgens de leerstellingen van het soefisme.
Dr. Nurbakhsh behandelde mensen nooit in termen van hun wereldse positie of rang, omdat hij ze allemaal als gelijk in liefde beschouwde, en hij trok een brede groep vooraanstaande figuren van over de hele wereld aan die zijn vrienden werden en in regelmatige communicatie bleven. Dergelijke personen waren onder meer: de vooraanstaande Duitse geleerde, wijlen Dr. Annemarie Schimmel; de Zwitserse academicus, Dr. Hermann Landolt; de grote Franse geleerde van de Iraanse en islamitische filosofie, Henry Corbin; de Japanse zenboeddhist en filosofisch geleerde, dr. Toshihiko Izutsu; Amerikaanse islamitische en soefi-geleerden zoals profs. Carl Ernst, William Chittick en James Morris; Amerikaanse dichter Robert Bly; evenals Russische geleerden in het veld zoals prof. I.M. Steblin-Kamensky.
Hij werd vriend en mentor van westerse diplomaten in Teheran, met name Sir Peter Ramsbotham van het Verenigd Koninkrijk en James George van Canada. Hij genoot warme relaties met een aantal andere spirituele gidsen, zoals Mw. de Salzman, destijds hoofd van de Gurdjieff-beweging; Dr. Ganjavian, meester van de Zahabi Sufi Orde van Iran; en de spirituele hoofden van de Ahl-e Haqq en Qadiri Sufi Orders in Iraans Koerdistan.
Na het behalen van zijn psychiatrische graad aan de Sorbonne, werd Dr. Nurbakhsh professor van psychiatrie aan de medische faculteit van de Universiteit van Teheran, een functie die hij bekleedde tot aan zijn pensionering, samen met die van directeur van de Iranian Medical Council, president van de Iranian Association of Psychiatrists en hoofd van het Ruzbeh Psychiatric Hospital. Hij was ook erelid van de American Psychiatrists 'Association. Hij produceerde 37 wetenschappelijke werken op het gebied van psychiatrie, als auteur, redacteur en vertaler, samen met vele artikelen in wetenschappelijke tijdschriften en een compendium van educatieve brochures voor gebruik door onderzoekers, professoren en studenten.
Na een wonderbaarlijk vroeg leven begon hij zijn professionele carrière als arts op 26-jarige leeftijd toen hij hoofd werd van een plaatselijk ziekenhuis in de zuidoostelijke stad Bam, Iran. Het jaar daarop, 1953, volgde hij zijn meester, Munes 'Ali Shah Zo'r-Riyasateyn, op als meester van de Nimatullahi Soefi-orde, met de soefi-bijnaam van Nur' Ali Shah. Na een termijn van dienen van de bevolking van Bam, werd hij overgeplaatst naar Teheran, waar hij zijn intrek nam in het kleine soefi-centrum in de binnenstad van Shahpur Square. Dit werd het centrum van een soefi-opwekking in Iran en trok ook westerse zoekers en geleerden van over de hele wereld aan.
Hij verliet Teheran in 1979 en na veel reizen in de Verenigde Staten, vestigde hij zich in 1986 in Engeland en keerde nooit terug naar Iran, waar de Orde blijft bloeien ondanks officiële pogingen om de geest van Iraanse soefi's te ontkennen. Hij personifieerde zelf het soefileven en diende de mensheid in nederigheid en liefde. Naast zijn rol als soefimeester, was hij een pionier in het ontwikkelen en opzetten van moderne psychiatrische praktijken en faciliteiten in zijn geboorteland Iran.
Door zijn onvermoeibare energie zette Dr. Nurbakhsh de grootste renaissance van de Nimatullahi Soefi-orde in gang sinds het werk van de oprichter, Shah Nimatullah Wali in de 15e eeuw. Zijn leringen hebben een enorme aanhang aangetrokken van elk ras, ethos, geloofsovertuiging en nationale afkomst, en inspireerden een manier van liefdevolle vriendelijkheid en dienstbaarheid aan de mensheid volgens de leerstellingen van het soefisme.
Dr. Nurbakhsh behandelde mensen nooit in termen van hun wereldse positie of rang, omdat hij ze allemaal als gelijk in liefde beschouwde, en hij trok een brede groep vooraanstaande figuren van over de hele wereld aan die zijn vrienden werden en in regelmatige communicatie bleven. Dergelijke personen waren onder meer: de vooraanstaande Duitse geleerde, wijlen Dr. Annemarie Schimmel; de Zwitserse academicus, Dr. Hermann Landolt; de grote Franse geleerde van de Iraanse en islamitische filosofie, Henry Corbin; de Japanse zenboeddhist en filosofisch geleerde, dr. Toshihiko Izutsu; Amerikaanse islamitische en soefi-geleerden zoals profs. Carl Ernst, William Chittick en James Morris; Amerikaanse dichter Robert Bly; evenals Russische geleerden in het veld zoals prof. I.M. Steblin-Kamensky.
Hij werd vriend en mentor van westerse diplomaten in Teheran, met name Sir Peter Ramsbotham van het Verenigd Koninkrijk en James George van Canada. Hij genoot warme relaties met een aantal andere spirituele gidsen, zoals Mw. de Salzman, destijds hoofd van de Gurdjieff-beweging; Dr. Ganjavian, meester van de Zahabi Sufi Orde van Iran; en de spirituele hoofden van de Ahl-e Haqq en Qadiri Sufi Orders in Iraans Koerdistan.
Na het behalen van zijn psychiatrische graad aan de Sorbonne, werd Dr. Nurbakhsh professor van psychiatrie aan de medische faculteit van de Universiteit van Teheran, een functie die hij bekleedde tot aan zijn pensionering, samen met die van directeur van de Iranian Medical Council, president van de Iranian Association of Psychiatrists en hoofd van het Ruzbeh Psychiatric Hospital. Hij was ook erelid van de American Psychiatrists 'Association. Hij produceerde 37 wetenschappelijke werken op het gebied van psychiatrie, als auteur, redacteur en vertaler, samen met vele artikelen in wetenschappelijke tijdschriften en een compendium van educatieve brochures voor gebruik door onderzoekers, professoren en studenten.
|
Gedurende zijn hele leven heeft Dr. Nurbakhsh uitgebreid geschreven over Iraanse gnosis en soefisme. Naast de publicatie van zijn productieve geschriften, waaronder biografieën van de meesters van het pad en de principes van de Nimatullahi Soefi-orde, sponsorde hij ook tal van internationale conferenties en seminars, waarvan de papers zijn verzameld in drie compendia in het Engels. |
Hij stond bekend om zijn 'wonderbaarlijke activiteit' (de woorden van Henry Corbin) bij het publiceren van klassieke soefiteksten. In 1979, toen hij vrijwillig in ballingschap ging in het Westen, had hij zo'n tachtig boeken gepubliceerd. Naast zijn eigen proza en poëtische werken, redigeerde en publiceerde Dr.Nurbakhsh de divan en verzamelde verhandelingen (eind jaren zeventig, in 4 flinke delen) van Shah Nimatullah, evenals veel van de belangrijke werken van negentiende-eeuwse Nimatullahi-meesters, waaronder verzamelde werken van Nur 'Ali Shah, en werken door Mast 'Ali Shah, Muzaffar' Ali Shah, Majdhub 'Ali Shah, Rawnaq' Ali Shah, Mushtaq 'Ali Shah, en adr al-Mamalik Ardabili.
Toen de Nimatullahi-orde in het begin van de jaren zeventig vestigingen in het Westen begon op te zetten, vertaalde en publiceerde de eigen "Khanaqahi Nimatullahi Publications" van de Orde in de Verenigde Staten delen van Dr. Nurbakhshs eigen werken. De belangrijkste hiervan moeten worden vermeld: Sufi Women (New York 1983, 4 keer herdrukt en sindsdien vertaald in het Spaans, Frans, Italiaans en Duits); Jesus in the Eyes of the Sufis (Londen 1983, een keer herdrukt en sindsdien vertaald in het Spaans, Italiaans en Duits); Spiritual Poverty in Sufism (Londen 1984, sindsdien vertaald in het Frans, Italiaans en Spaans); The Great Satan, Eblis (Londen 1986, sindsdien vertaald in het Italiaans en Duits); en The Psychology of Sufism (Londen 1992, sindsdien vertaald in het Italiaans, Duits, Spaans en Russisch). Het werk van Dr. Nurbakhsh aan de twee delen van profetische tradities gebruikt door de soefi's, gepubliceerd in drietalige teksten (Arabisch, Perzisch en Engels), zijn vijfdelige werk getiteld The Gnosis of the Sufis (Ma'arif-i Sufiyya), en zijn zestiendelige werk over soefi-technische terminologie getiteld Sufi Symbolism (Farhang-i Nurbakhsh) blijven tot op heden zijn belangrijkste bijdragen aan islamitische soefi-studies in het Westen. Zijn werken zijn vertaald uit het originele Perzisch in het Engels, Spaans, Russisch, Frans, Duits, Nederlands, Zweeds en Pools. Daarnaast publiceerde hij een driemaandelijks tijdschrift met artikelen, speelfilms, fictie en poëzie over soefisme en aanverwante spirituele paden, nu in het twintigste jaar, met edities in het Perzisch, Engels, Frans, Spaans en Russisch.
In de jaren tot 1979 richtte hij 70 soefi-centra op in de meeste grote steden en dorpen van Iran, allemaal opgericht als liefdadigheidsorganisaties volgens de burgerlijke en islamitische wetgeving. Een groot aantal hiervan is inmiddels onder het huidige regime onteigend.
Sinds zijn verhuizing naar het Westen in 1979, heeft Dr. Nurbakhsh 35 actieve centra over de rest van de wereld opgericht, waaronder Engeland, Frankrijk, Nederland, Duitsland, Spanje, Zweden en Oostenrijk in Europa; Rusland; de Verenigde Staten, Canada en Mexico in Noord-Amerika; Australië; en in Ivoorkust, Benin, Mali, Burkina Faso en Senegal in West-Afrika, elk opgericht als een onafhankelijke liefdadigheidsinstelling onder het burgerlijk recht van de respectievelijke landen.
Dr. Nurbakhsh boekte belangrijke vorderingen in de psychiatrie in zijn geboorteland Iran, door verbeteringen aan te brengen in het Ruzbeh-ziekenhuis, waardoor de instelling op de voorgrond werd gebracht in de psychiatrische praktijk, inclusief de bouw van de eerste moderne psychiatrische kliniek in Teheran. Onder zijn leiding heeft de Orde financiële en technische bijstand verleend aan verschillende liefdadigheidsinstellingen in Iran en aan twee weeshuizen in Mexico, evenals aan de oprichting en exploitatie van twee klinieken in West-Afrika: in Abidjan, Ivoorkust, en in Porto Novo, Benin.
Nimatullahi soefi-centra over de hele wereld weerspiegelen de uitgestrektheid van zijn geest en dienen niet alleen om de idealen van het soefipad te promoten, maar ook om de Perzische taal, haar literatuur, poëzie en mystiek opus waarmee de cultuur, muziek en kunst van Iran worden gevierd. Een formidabele persoonlijkheid, hij stond bekend om zijn verrassende humor, constante meeslepende lach, beheersing van de kunst van het praten en het gebruik van humor als pedagogisch middel. Een ghazal in zijn lieftallige Divan van extatische Perzische soefipoëzie, concludeert:
Toen de Nimatullahi-orde in het begin van de jaren zeventig vestigingen in het Westen begon op te zetten, vertaalde en publiceerde de eigen "Khanaqahi Nimatullahi Publications" van de Orde in de Verenigde Staten delen van Dr. Nurbakhshs eigen werken. De belangrijkste hiervan moeten worden vermeld: Sufi Women (New York 1983, 4 keer herdrukt en sindsdien vertaald in het Spaans, Frans, Italiaans en Duits); Jesus in the Eyes of the Sufis (Londen 1983, een keer herdrukt en sindsdien vertaald in het Spaans, Italiaans en Duits); Spiritual Poverty in Sufism (Londen 1984, sindsdien vertaald in het Frans, Italiaans en Spaans); The Great Satan, Eblis (Londen 1986, sindsdien vertaald in het Italiaans en Duits); en The Psychology of Sufism (Londen 1992, sindsdien vertaald in het Italiaans, Duits, Spaans en Russisch). Het werk van Dr. Nurbakhsh aan de twee delen van profetische tradities gebruikt door de soefi's, gepubliceerd in drietalige teksten (Arabisch, Perzisch en Engels), zijn vijfdelige werk getiteld The Gnosis of the Sufis (Ma'arif-i Sufiyya), en zijn zestiendelige werk over soefi-technische terminologie getiteld Sufi Symbolism (Farhang-i Nurbakhsh) blijven tot op heden zijn belangrijkste bijdragen aan islamitische soefi-studies in het Westen. Zijn werken zijn vertaald uit het originele Perzisch in het Engels, Spaans, Russisch, Frans, Duits, Nederlands, Zweeds en Pools. Daarnaast publiceerde hij een driemaandelijks tijdschrift met artikelen, speelfilms, fictie en poëzie over soefisme en aanverwante spirituele paden, nu in het twintigste jaar, met edities in het Perzisch, Engels, Frans, Spaans en Russisch.
In de jaren tot 1979 richtte hij 70 soefi-centra op in de meeste grote steden en dorpen van Iran, allemaal opgericht als liefdadigheidsorganisaties volgens de burgerlijke en islamitische wetgeving. Een groot aantal hiervan is inmiddels onder het huidige regime onteigend.
Sinds zijn verhuizing naar het Westen in 1979, heeft Dr. Nurbakhsh 35 actieve centra over de rest van de wereld opgericht, waaronder Engeland, Frankrijk, Nederland, Duitsland, Spanje, Zweden en Oostenrijk in Europa; Rusland; de Verenigde Staten, Canada en Mexico in Noord-Amerika; Australië; en in Ivoorkust, Benin, Mali, Burkina Faso en Senegal in West-Afrika, elk opgericht als een onafhankelijke liefdadigheidsinstelling onder het burgerlijk recht van de respectievelijke landen.
Dr. Nurbakhsh boekte belangrijke vorderingen in de psychiatrie in zijn geboorteland Iran, door verbeteringen aan te brengen in het Ruzbeh-ziekenhuis, waardoor de instelling op de voorgrond werd gebracht in de psychiatrische praktijk, inclusief de bouw van de eerste moderne psychiatrische kliniek in Teheran. Onder zijn leiding heeft de Orde financiële en technische bijstand verleend aan verschillende liefdadigheidsinstellingen in Iran en aan twee weeshuizen in Mexico, evenals aan de oprichting en exploitatie van twee klinieken in West-Afrika: in Abidjan, Ivoorkust, en in Porto Novo, Benin.
Nimatullahi soefi-centra over de hele wereld weerspiegelen de uitgestrektheid van zijn geest en dienen niet alleen om de idealen van het soefipad te promoten, maar ook om de Perzische taal, haar literatuur, poëzie en mystiek opus waarmee de cultuur, muziek en kunst van Iran worden gevierd. Een formidabele persoonlijkheid, hij stond bekend om zijn verrassende humor, constante meeslepende lach, beheersing van de kunst van het praten en het gebruik van humor als pedagogisch middel. Een ghazal in zijn lieftallige Divan van extatische Perzische soefipoëzie, concludeert:
De wereld is als een droom voor jou geweest, Nurbakhsh
Alle mensen daarin betoverd en gebroken van hart.
|
Dr. Nurbakhsh stierf in zijn toevluchtsoord op het Engelse platteland nabij de stad Banbury, Oxfordshire, waar hij zijn laatste jaren doorbracht, en is daar begraven.
Hij is opgevolgd door zijn zoon, Dr. Alireza Nurbakhsh, een doctor in de filosofie aan de Universiteit van Wisconsin en een praktiserend advocaat in Londen. Zijn soefi-bijnaam is Reza 'Ali Shah.
Door liefde heb ik een plek bereikt |